استایل‌هایی که حتماً خیلی اسم‌هاشون رو میشنوید، ولی شاید دقیقن ندونید که هر استایل چه ویژگی‌هایی داره، تفاوت هر استایل با اون یکی چیه، یا اصلاً چجوری شکل گرفته. پس بریم با انواع استایل و ویژگی‌های هر کدومشون آشنا بشیم.
استایل وینتیج (VINTAGE)
واژه‌ی وینتیج یک واژه‌ی فرانسوی، به معنی «انگو‌رهایی که در طی یک فصل چیده شدن» هست. در واقع این واژه در ابتدا برای شراب‌های کهنه استفاده میشده. حالا در مورد استایل وینتیج این طور باید بگیم که لباس‌هایی که تو بازه‌ی زمانیِ ۱۹۲۰ تا ۱۹۹۰ طراحی و تولید شدن و حالا دوباره مورد استفاده قرار گرفتن.
این سبک از پوشش خیلی منعطف و تغییرپذیره چون که با گذشت هر دهه آیتم‌های اون دهه به لیست وینتیج‌ها می پیوندن. اصلن فلسفه‌ی وینتیج اِستور(VINTAGE STORE) هم همینه.
در مورد پررنگ شدن این استایل میشه گفت، بعد از جنگ‌جهانی دوم بخاطر شرایط سختی که به وجود اومده بود توجه خیلی بیشتری به این استایل شد.
بعد از اینایی که گفتیم خوبه که بدونید تو هر دهه‌ی میلادی یکسری از آیتم‌ها ترند شدن و بعداً هم جزو لباسای وینتیج قرار گرفتند.
نکته‌ای که وجود داره اینه که برای لباس پوشیدن به این سبک از همه‌ی آیتم‌های قدیمی تو کل استایلمون استفاده نکنیم، بلکه بیایم اونارو با استایل شخصی خودمون، با آیتم‌هایی که برای استایل ما هست تلفیق کنیم.
آرایش صورت ساده و سبک هست، ملیح و روشن؛ کرم پودر‌های روشن، رژلب‌های صورتی و نارنجی و قرمز، رژگونه‌های صورتی و …
و در اخر یه نکته‌ی مهمی که وجود داره در مورد استایل «رِترو» (RETRO)، هست؛ اینکه این استایل الهام گرفته از استایل وینتیج هست، اما از سال ۱۹۵۰ به وجود اومده.
مهمترین موردی که باعث میشه بتونیم این دوتا رو از هم تشخیص بدیم اینه که تو استایل وینتیج صرفاً لباس‌هایی که در همون بازه‌ی زمانی خودشون تولید شدن مجددن مورد استفاده قرار میگیرن.
ولی لباس‌ها تو استایل رترو با الهام از گذشته تولید میشن و به اصطلاح نو هستند و خب بدیهی هست که خیلی از آیتمای استایل رترو شبیه به استایل وینتیج باشه.
اما همونطور که گفته شد وینتیج آیتم‌ها قدیمی هستن ولی رترو نو.
استایل کژوال(CASUAL):
بزارین که برای شروع، کژوال رو توی این جمله خلاصه کنم؛ کژوال استایلیه که نه کاملن رسمی هست نه کاملن غیررسمی.
در واقع از این جمله این جوری میشه برداشت کرد که یه استایلِ نیمه‌رسمی هستش، که از استایل‌هایی هست که تو سال‌های اخیر خیلی استفاده شده و همچنان میشه، در واقع این استایل یه استایلِ به اصطلاح غیررسمیه (INFORMAL). تو این نوع پوشش اولین چیزی که اولویتِ راحت بودنه.
این استایل از امریکا شروع شد اونم از اواخر قرن ۱۹ که برای خانم‌هایی بود که میخواستن فعالیتای ورزشی کنن و اولین شخصی که طراحی‌لباس رو توی این حوزه شروع کرد جان ردفرن (JOHN REDFERN) بود.
از آیتمای ضروری اون میشه به این موارد اشاره کرد:
-جین‌ها
-هودی و سویشرت‌ها
-تیشرت
-کتونی(هر کفشی که راحت باشه برای استفاده ی روزمره)
و…
حالا این استایل چندتا مدل داره:
کژوال هوشمندانه (GREEN CASUAL)
کسی که این استایل رو پایه‌گذاری کرد جورجیو آرمانی (GIORGIO ARMANI)، طراح ایتالیایی بود.
توی این مدل از کژوال استایل، از شلوارهای جین و کتان، پیراهن، ساعت، و رنگ‌هایی مثل کرم، خاکستری و طوسی که از محبوبترین رنگها تو این کژوال استایل هست، استفاده میشه.
کژوال کاری (BUSINESS CASUAL)
این نوع از کژوال استایل از نوع پوشش کارفرماها و کارمندهای غربی الهام گرفته شده.
مبدا اون جمعه‌های کژواله که داستانش این هست که کارمندها میخواستن یک روز هفته با پوشش راحت‌تری برن سرکار. در واقع در عین حال که حالت رسمی داره اما راحت هست.
کژوال شیک(CHIC CASUAL)
این استایل کژوال ترکیب بین یک آیتم رسمی با یک آیتم غیررسمی و راحت هست. مثل ترکیب شلوار جین با یک شومیز یا پیراهن رسمی همراه یک کت چرم.
این استایل رو، نینو سروتی(NINO CERRUTI)، طراح ایتالیایی، پایه‌گذاری کرد.
کژوال استریت (STREET CASUAL)
کژوال استریت از محبوبترین هاست که محدودیت خاصی توی اون وجود نداره و با رعایت یکسری چیزهای کوچولو مثل در نظر گرفتن هارمونی رنگها، فرم بدنمون و… میتونیم یه کژوال استریت استایل فوق‌العاده داشته باشیم.
کژوال اسپرت(SPORT CASUAL)
توی این نوع از استایل کژوال از آیتم‌های ورزشی توی لباسامون استفاده میشه ولی نکته‌ی قابل توجه اینه که با استایل اسپورت اشتباه نگیریم.
استایل اسپرت منحصرن برای افراد ورزشکار هست ولی توی این نوع از پوشش صرفن ایتم‌های ورزشیِ فانتزی مورد استفاده قرار میگیرن.
برای مثال برند آدیداس دوتا خط تولید کتونی داشت، یکی منحصرن برای ورزشکارا بود یکی هم برای استفاده‌ی روزانه. در آخر نکته‌ای که مهمه اینه که توی این استایل دست ما برای انتخاب لباس و اکسسوری به شدت بازه ولی باید به یه نکته‌ای دقت کنیم.
اون نکته این هست که مثلاً کتونی قرمز جز آیتم‌های کژوال هست.
ولی اگه بخوایم تو یک قرار نیمه‌رسمی با استایل کژوال شرکت کنیم قطعاً بهتره که اونو با یه کتونی سفید جایگزین کنیم. همچنین سعی کنیم الیاف لباسامون طبیعی باشن چرا که این لباسا نسبت به لباسای دیگه بیشتر شسته میشن.
استایل الگانت (ELEGANT)
الگانت استایلی تشکیل شده از لباس ها و اکسسوری‌های پرزرق و برق هست.
برای مثال پارچه‌هایی از جنس لمه، پولک، پارچه‌های زرق وبرق دار و از این دست پارچه‌ها؛ و همچنین اکسسوری‌هایی از طلا، الماس و …، توی این استایل جا میگیرن و استفاده میشن.
و به طور مثال وقتی قراره از کیف استفاده کنیم بهتره که بند کیفمون از زنجیر باشه.
استایل شیک(CHIC)
چرا شیک رو بلافاصله بعد از الگانت آوردیم؟
چون مثل همون استایل هست فقط با یه تفاوت ریز؛ اونم اینکه طیف رنگای انتخابی ما توی این استایل کمتره که اغلب هم شامل رنگ سفید و مشکی میشه.
البته که میشه با در نظرگرفتن یه ترکیب‌بندی درست، از رنگ‌های اصلی هم تو آیتم‌هامون استفاده کنیم.
یا حتی ترکیبی از لباس‌های مونوکروم رو انتخاب کنیم. میشه که پارچه‌های لباسامون زرق و برقی نباشن، اما این استایل هم به اصطلاح یه استایل با کلاس و آراسته محسوب میشه که دوخت تمیز لباس‌ها بسیار مهم هست.
همونطور که این استایل زیر مجموعه‌ی استایل الگانت هستش با انتخاب هوشمندانه‌ی اکسسوری یه استایل شیک فوق‌العاده داریم.
نکته‌ی آخری که باید بهش توجه بشه این هستش که این استایل نسبت به الگانت مینیمال تره و راحت بودن تو لباس‌هایی که میپوشیم برامون خیلی اهمیت داره.
استایل بوهمین(BOHEMIAN)
قبل از اینکه بریم سراغ توضیح این استایل باید به دوتا گروه اشاره کنیم که بوهمین از همین دوتا گروه تاثیر گرفته ؛ هیپی‌ها(HIPPIE) و کولی‌ها(GYPSY).
در دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی گروهی پادفرهنگ (ضد فرهنگ) به نام هیپی‌ها به وجود اومد که مخالف جنگ و طرفدار صلح و عشق بودن.
اهل موسیقی راک بودن و مثل کولی‌ها طبیعت‌گرد و اهل سفر بودن و از شرق و فرهنگ شرقی نیز الهام گرفتن.
اگه از ظاهرشون بخوایم بگیم موهای بلند و ژولیده، ریش‌های بلند برای مردا و آرایش خیلی کم برای خانما، شلوارهای دمپا گشاد، لباس‌های اورسایز، پوشیدن جلیقه، لایه لایه لباس پوشیدن و …
بریم سراغ کولی‌ها به تعریف انگلیسی‌ها، جیپسی‌ها (در قبل مردم انگلیس تصور میکردند کولی‌ها از اقوام مصر هستند. برای همین اونها رو GYPSY، که شکل تحریف شده‌ی واژه‌ی EGYPTIAN، که نام سرزمین مصر می باشد، می نامیدند).
“اونها اقوام هندی بودن، که توی شاهنامه گفته شده که بهرام‌گور-پادشاه ساسانی- میخواسته که فقرا هم از موسیقی لذت ببرن برای همین ده هزارتا کولی از هند به ایران میاره به اونها گاو و الاغ و آذوقه میده تا در عوض اونا برای مردم موسیقی اجرا کنن. بعد از مدتی کولی‌ها هدیه‌های شاه رو حیف و میل میکنن و شاه هم عصبی میشه و اونارو اخراج میکنه تا آواره‌ی کوه و بیابون بشن. در هر حال کولی‌ها افرادی بودن که از هند وارد ایران شدن و به روسیه و افریقا و امریکا و اروپا مهاجرت کردند.”
حالا بعد از این توضیحات برسیم به بوهمین.
“در زبان فرانسه بوهمین به معنای کولی هستش؛ اولین نشونه‌های این سبک به اواخر قرن ۱۸ در طی انقلاب فرانسه برمیگرده. تو این زمان بخاطر شرایط بد اقتصادی مردم مجبور میشن از لباسای قدیمی و دسته دو استفاده کنن. البته قبل از این هنرمندا شروع به این کار کرده بودن ولی مورد قبول بقیه‌ی افراد نبود، که بعد از انقلاب فرانسه این جریان همه‌گیر میشه. اما وقتی که شرایط اقتصادی تغییر کرد بازهم به این کار ادامه دادن.”
حالا نکته‌ای که وجود داره این هست که امروزه استایل کولی‌ها و بوهمین ها رو با نام مشترک استایل بوهمین میشناسن.
کولی‌ها هم مثل بوهمین‌ها لباس‌های آزاد و راحت، جلیقه و لباس‌های گل‌گلی میپوشیدن و اهل موسیقی و ساز و آواز بودن و یکجانشین نبودن.
استایل بوهمین
یه تفاوتی که بین هیپی‌ها و بوهومبن ها وجود داره اینه که هیپی‌ها طرفدار مد نیستند و هر چیزی که باهاش احساس راحتی کنن رو میپوشد اما خب بوهمین‌ها اینطور نیستن.
بریم که ویژگی و آیتم‌های استایل بوهمین رو بگیم.
پترن، پترن حرف اول رو میزنه به خصوص پترن‌هایی طبیعی مثل گل و برگ، چرا که بوهمین ها دوست دار طبیعتاً و به طبیعت خیلی اهمیت میدن. توی رنگها محدودیتی وجود نداره اما اکثراً طیف‌های کرم و قهوه‌ای به صورت رنگ‌های پایه رو تو استایلشون میبینیم. که اون‌هارو با رنگ‌های دیگه مثل قرمز، آبی فیروزه‌ای و … ترکیب میکنند.
از دامن‌های چین دار، کت‌های جین، جلیقه‌ها ، سربند، کلاه، نیم بوت‌های چرم و جیر، صندل‌ها و اکسسوری‌های جذاب استفاده میکنن.
همونطور که برای جیپسی‌ها گفته شد، بوهمین ها هم آرایش خیلی کمی انجام میدن یا اصلا آرایش نمیکنن.
هر سال تو کالیفرنیا مراسمی مربوط به موسیقی به اسم«کوچِلا» (COACHELLA)، برگزار میشه.
استایل اکثر سبلریتی‌هایی که توی این مراسم شرکت میکنن بوهو هستش.
تو مقاله‌ی استایل بوهمین ها اطلاعات بیشتری در مورد این استایل رو براتون گفتیم.
استایل کلاسیک(CLASSIC)
خب برسیم به استایل کلاسیک.
استایل کلاسیک همونطور که از اسمش پیداست استایلیه که آیتم‌های انتخابیِ اون هیچ وقت از مد نمیوفته. یعنی مثلاً عکس کسی که برای چندین سال پیش هست رو که استایلش کلاسیک بوده رو ببینیم نمیتونیم بگیم که استایلش برای زمان خودش بوده.
نمیتونیم بگیم الان از مد افتاده دقیقا مثل آدری هپبورن (AUDREY HEPBURN).
در واقع کلاسیک استایل رسمی هست که آیتم‌های انتخابی اون به شدت ساده و مینیمال هستن.
رنگای انتخابیِ توی این سبک پوششی رنگ‌های خنثی و بدون زرق و برقه.
استایل آدری هپبورن
حالا با توجه به توضیحاتی که داده شد یه نکته‌ی خیلی مهمی که وجود داره اینه که چون ما از پارچه‌های ساده و بدون طرح استفاده میکنیم باید دوخت لباسامون به شدت تمیز باشه.
حتی یه اصطلاحی هست به اسم فرانسه‌دوز؛ که این نوع دوخت چیه؟ دوختیه که به شدت تمیز و بدون نقص هست حتی قسمتای داخلیِ لباس به تمیزی بیرون لباس دوخته میشه. متعاقبن این لباس‌ها هزینه‌ی بالایی دارن و خب دقیقاً نکته هم همین جاست.
لباس‌هایی که توی این استایل جا میگیرن چون قراره که مدت زمان بسیار زیادی استفاده بشن. قطعاً باید کیفیت خیلی بالایی داشته باشن و خب صد البته که این جریان به مد پایدار خیلی کمک میکنه.
در مورد آیتم‌های ضروری بخوایم بگیم:
-شومیز سفید و مشکی
-کیف‌های سفت و محکم بدون تزیینات اضافی
-شلوار و دامن‌های ساده
– و به طور کل لباس‌هایی با ساده‌ترین برش‌ها
– و همچنین اکسسوری‌های بسیار ساده مانند مروارید و یا فقط استفاده از ساعت به تنهایی این استایل رو کامل میکنه.
حتماً توی این استایل مرتب بودن موها و یک آرایش مناسب به شدت مهم هست.
استایل مینیمال (MINIMAL)
مینیمالیسم جنبشیِ که تو دهه‌ی ۶۰ میلادی شکل گرفت. درباره‌ی چگونگی شکل‌گیریِ این جنبش نظریه‌های مختلفی وجود داره.
اما چیزی که واضحه این جنبش در مقابل مصرف‌گرایی‌ای که وجود داشت به وجود اومد و شعار اون هم less is more (کمتر، بیشتر است) هست.
مینیمالیسم رو نه تنها در هنر، بلکه در سبک زندگی هم میشه به کار برد.
اصلاً دلیل اینکه میگیم سبک و نمیگیم استایل همینه، یعنی اینکه فقط جنبه‌ی پوششی رو شامل نمیشه بلکه سبکی هستش که رو استایل و نوع پوشش هم اثر‌گذار بوده.
خب، حالا باید بدونیم که تو استایل مینیمال خبری از آیتم‌های پر زرق وبرق نیست، اگر هم باشه به شدت محدوده، مثلاً شاید در حد یه دکمه سر آستین.
رنگایی که استفاده میشه رنگای خنثی هستش مثل سفید، مشکی، طیف خاکستری‌ها، و همچنین رنگای کرم (NUDE).
باید بدونیم که پترن‌های شلوغ توی این استایل جایی نداره مگر پترن‌های هندسی.
مینیمال یه استایل ساده و در عین حال بسیار جذاب هست که چشم هیچوقت از دیدنش خسته نمیشه.
استایل گوتیک (GOTHIC)
واژه‌ی گوتیک به قوم گوتها که اقوام اروپایی هستن، نسبت داده میشه. گوتیک یک دوره‌ی هنری، قبل از شکل‌گیری دوره‌ی رنسانس (RENAISSANCE) بوده. در واقع به دوره‌ی گوتیک صفت تاریکی نسبت داده میشه. گوتیک بعد از رنسانس ظهور میکنه که به دوره‌ی رنسانس واژه‌ی نوزایی رو نسبت میدن.
بناها توی این دوره به شدت بلند ساخته میشدن به این علت که تصورشون این بود که وقتی وارد اون فضا میشید ابهت و خوف وجود انسان رو فرا بگیره و ناچیز بودن انسان در مقابل خداوند رو یاداور بشه.
معماری گوتیک
حالا همه‌ی اینارو گفتیم تا به اینجا برسیم که ما توی استایل گوتیک با یه دنیای تاریک و خشن روبرو هستیم. که از استایل پانک و همچنین دوره‌ی ویکتوریایی الهام گرفته.
توی دوره‌ی ویکتوریایی پیرهن‌ها کمر‌های کرستی داشتن. همراه اونها دامن‌هایی با پف خیلی زیاد و کلاه‌های بزرگی هم سرشون میزاشتن و مردان هم کت‌های بلند میپوشیدن.
کمابیش این استایل شبیه به لباس‌های این دوره هست اما با این تفاوت که رنگ غالب مشکی هست. اما این به این معنی نیست که از رنگای دیگه استفاده نمیکنن.
به طور مثال رنگ بادمجانی هم دیده میشه اما خب بیشتر از هر رنگ دیگه‌ای مشکی استفاده میشه و رنگ‌های روشن تقریبن تو این استایل جا ندارن.
پارچه‌هایی که استفاده میکنن از جنس چرم، تور و مخمل هست.
در مورد اکسسوری‌ها باید بگم که از آیتم‌هایی مثل کلاه، دستکش، چترهایی از جنس چرم و تور، جوراب‌های گیپور و جواهراتی از جنس فلز، نقره یا استخون حیوون‌ها استفاده میکردن.
و در نهایت در مورد آرایش صورت و مو باید بگم رنگ صورت‌ها پریده هستش. برای چشم‌ها و لب‌ها آرایش تیره‌رنگ رو انتخاب میکنن، و موهاشون هم غالبن مشکی، قرمز و یا نارنجی هست.
استایل پرپی یا کالج (PREPPY)
«پرپی» یه خرده‌فرهنگ مربوط به شمال امریکا هستش. این خرده فرهنگ نوع لایف‌استایل و لباس پوشیدن دخترا و پسرای مرفه و سطح بالای جامعه بوده که به کالج میرفتن.
آی وی لیگ(ivy league) باشگاه ورزشی مدارس و کالج‌های خصوصی بوده که شامل ۸ تا کالج هم میشده. این موضوع در شکل‌گیری این استایل خیلی نقش مهمی داشته.
توی این باشگاه ورزش‌هایی مثل راگبی، گلف، چوگان، قایقرانی، شمشیربازی و شنا انجام میشد؛ که لباسی که توی این ورزش‌ها پوشیده میشده روی این استایل بسیار تاثیرگذار بوده.
حالا اگه بخوایم استایل پرپی یا کالج رو توصیف کنیم باید بگیم که ساده و اصیل هست.
بیشتر رنگایی که توی این استایل استفاده میشه رنگای پخته و سنگین هست، مثل چه رنگایی؟
زرشکی، سرمه‌ای، خردلی، قهوه‌ای و … اما خب میشه از رنگای دیگه هم استفاده کرد.اندازه و سایز لباس‌ها تو این استایل مهمه، یعنی اینکه نه باید خیلی گشاد باشه نه خیلی تنگ، باید فیت بدن باشه.
از آیتم‌های اون بخوایم بگیم میتونیم به:
-پارچه‌هایی با طرح‌های چهارخونه، راه‌راه، خال خال
-پولو شرت‌ها
-شومیز‌های یقه دار
-تونیک‌ها
-دامن‌های کوتاه پلیسه‌دار که میتونه با جورابای بلند همراه باشه
-ترکیب شومیز با پلیو‌رهای یقه هفت که روی شومیز پوشیده میشه
-کفش‌هایی مثل کفش‌های اکسفورد
-کفش‌های ورزشی کلاسیک، اکثرن به رنگ سفید-اکسسوری‌هایی مثل زیورالات مرواریدی، کلاه‌های لبه‌دار، سنجاق سینه، پاپیون و کمربند اشاره کنیم.
در آخر اگه بخوایم به آرایش مو و صورت توی این استایل اشاره کنیم باید گفت که مدل موها ساده و کلاسیک هستش.
همچنین از آرایش‌های سنگین برای دخترا استفاده نمیشه.
استایل لولیتا (LOLITA)
این استایل ترکیب فرهنگ شرق و غرب هست. در واقع یه خرده فرهنگ ژاپنیِ الهام گرفته از لباس‌های ویکتوریایی در سبک هنری روکوکو(ROCOCO) هستش.
اگه بخوایم یه دید کلی راجع به لولیتا بدیم یه استایل دخترونه‌ی بسیار فانتزیِ، یه چیزی شبیه به شخصیت‌های کارتونی. قبل اینکه بریم انواع اون رو بگیم باید به این نکته اشاره کنیم که این لولیتا، یه استایل گرون و پرهزینه ایه که پر از آیتم‌های فانتزی و تجملاتی هست.
خب برسیم به انواع این استایل که به سه دسته تقسیم میشه:
سوییت لولیتا (sweet lolita)
توی این مدل از لولیتا استایل، ما با رنگای پاستِلی روبرو هستیم.
حالا رنگای پاستِلی به چه رنگایی میگن؟
رنگایی که با مقدار بسیار زیادی از رنگ سفید ترکیب شدن و به صورت کمرنگ در اومدن.
مثل صورتیِ خیلی خیلی کمرنگ.
کل این استایل از رنگای پاستلی تشکیل شده حتی اکسسوری‌ها، و رنگ موها اکثرن بلوند و روشنه.
گوتیک لولیتا (gothic lolita)
پیش‌تر در مورد استایل گوتیک توضیح دادیم که به چه شکل هست.
حالا تو اینجا ما ترکیب لولیتا با گوتیک رو داریم.
یعنی همون پیرهنای پفدار و اکسسوری‌ها، اما با رنگ و بوی گوتیک، به علاوه‌ی اینکه رنگ موها اکثرن تیره و مشکی هستن و یا رنگایی مثل قرمز یا سبز تیره.
کلاسیک لولیتا (classic lolita)
توی کلاسیک لولیتا ما ترکیب وینتیج رو به اضافه‌ی لولیتا داریم.
یعنی تموم اون چیزایی که در مورد استایل وینتیج رو گفتیم به کلاسیک لولیتا اضافه کنید. در مورد رنگ موها هم باید گفت که تو طیف رنگ‌های قهوه‌ای و مشکی هستن.
کلاسیک لولیتا
در اخر باید بگیم که شکل کلیِ این استایل حالا از هر نوعی که باشه، اینطوریه که از یه پیرهن که دامنِ اون پفدار هست و قدش تا روی زانوعه. علاوه بر اینکه از جوراب‌های بلند یا جوراب شلواری همراه کفشای پاشنه‌دار استفاده میکنن.
استایل اگزوتیک (EXOTIC)
اگزوتیک در لغت به معنیِ عجیب و غریب هست. اگزوتیسم یه فرهنگِ که از روم شروع شده. توضیح اگزوتیسم از حوصله‌ی این متن خارجه فقط در حدی که بدونیم یه فرهنگ بوده که توی همه‌ی زمینه‌های هنری و فلسفه ورود کرده.
اما، توی مقاله‌ی استایل اگزوتیک براتون توضیح دادیم که اگزوتیسم به چه معناست و ویژگی‌های دقیق این استایل چی هست.اگزوتیک یه استایل پر از رنگ و طرحه و در واقع سبک ماکسیمال داره.
پوشیدن لباس طبق این استایل جسارت زیادی میخواد.
بین استایل ماکسیمال، ویمسیکال و اگزوتیک مرزای باریکی وجود داره. درک تفافت اونها نیاز به عکس دیدن داره.
با اینکه استایل بوهو هم یه استایل ماکسیمال محسوب میشه ولی تشخیص دادنش از اونای دیگه راحت‌تر هست.
استایل گرانج (GRUNGE)
گرانج از زیرشاخه‌های موسیقی راک (ROCK) هست، که تو دهه‌ی ۸۰ میلادی تو امریکا به وجود اومد. استایل گرانج با تاثیر از موسیقی گرانج به وجود اومده که یکی از تاثیرگذارترین افراد Kurt Cobain بوده که یه راک‌استار بوده.
گرانج یه استایل ضد مد بوده، این به چه معنیه؟ به این معنی که از قواعد دنیای مد پیروی نمیکردن. موهاشون ژولیده بوده و از شلوارهای پاره استفاده میکردن.
حتی از لباس‌هایی که شاید شسته نشده بودن و یا اتو نداشتن استفاده میکردن و در جامعه ظاهر میشدن. البته الان دیگه این استایل رنگ و بوی گذشته رو نداره و از قوانین مد پیروی میکنه.
از خصوصیات اون میتونیم بگیم که به شدت پارچه‌ی چارخونه دیده میشه توی این استایل. همچنین پارچه‌های فِلانِل یا همون پشمی (FLANNEL)، لباس‌های اورسایز و بزرگ، کت‌های چرمی و جین، کانورس و البته که کفش‌های دکتر مارتینز(DR MARTENS) لباس پوشیدن به صورت لایه لایه، شلوارهای گشاد و فاق بلند مثل مام جینزها یا شلوارهای پیلی‌دار.
استایل گرانج grunge style
در مورد رنگها، از رنگ‌های خیلی شفاف و شارپ استفاده نمیشه.
معنی این جمله این نیست که مثلا از رنگ زرد استفاده نمیشه بلکه از رنگ زردی استفاده میشه که ته مایه‌ی تیره داشته باشه مثل خردلی.
البته که خیلی جذاب میشه که رنگ‌های کدر لباسامون رو با رنگ‌های شارپ اکسسوری‌ها تلفیق کنیم.
آرایش‌هایی که توی این استایل استفاده میشه نسبتن غلیظ هست.
اغلب دیده میشه که افراد توی این استایل پیرسینگ‌های مختلف رو روی صورتاشون دارن.
استایل هیپ‌هاپ(HIP-HOP)
هیپ‌هاپ یکی از زیرشاخه‌های موسیقی رپ هستش که در نیویورک به وجود اومد.
این موسیقی در دهه‌ی ۷۰ میلادی توسط سیاه‌پوستان امریکایی پایه گذاری شد که محتوا و مضمون این موسیقی اعتراضی بود، اعتراض رنگین پوستان به تبعیض‌های نژادی.
خرده فرهنگ هیپ‌هاپ از چهاربخش تشکیل شده:
رپ
دی‌جی(DJ)، همون میکس صداها و آهنگ‌ها
برک‌دنس
گرافیتی
این خرده‌فرهنگ روی همه‌ی جنبه‌های زندگی افراد تاثیر گذاشت، از جمله فشن.
حالا بعد از این توضیحات بریم برسیم به استایل هیپ‌هاپ.
ما هیپ‌هاپ رو بیشتر با لباس‌های گشاد و اورسایز میشناسیم به شکلی که فرم بدن مشخص نباشه.
اصلاً ریشه‌ی پوشیدن لباس‌های گشاد به محله‌های فقیرنشین آمریکا برمیگرده که بچه‌ها لباس برادرای بزرگترشون رو میپوشیدن.
بعدا این سبک از لباس پوشیدن، وارد فشن شد.
حالا برای پوشیدن لباس‌های گشاد میتونیم هم بلوز و هم شلوار رو گشاد، یا اینکه یکی از اونا رو به صورت جذب‌تر انتخاب کنیم.
استایل هیپ هاپ hip hop style
واسه‌ی انتخاب رنگ محدودیتی نداریم و اکثراً میبینیم که لباس‌ها توی این استایل دارای چاپ هستن. شلوارک‌ها و شلوارهای بگی (BAGGY)، هودی‌ها و سویشرت‌های گشاد، زیورآلات براق و درشت و حتی روکش‌های دندان به رنگ طلایی یا نقره ای، کتونی‌ها و لباس‌های ورزشی مثل لباس بسکتبال، هدبندها و کلاه‌های کپ (CAP)، همگی از آیتم‌های هیپ‌هاپ هستن.
استایل ماکسیمال (MAXIMAL)
ماکسیمالیسم فلسفه‌ای انتقادی بر مینیمالیسم هست و زیبایی رو در افراط و افزونگی معنا میکنه. ماکسیمالیسم در نقطه‌ی مقابل جمله‌ی «کمتر، بیشتر است» که مربوط به سبک مینیمال هستش قرار داره.
جمله‌ی این سبک اینه: «بیشتر، بیشتر است». مینیمالیسم آخرین جنبش مدرن هستش و هر سبکی که بعد از اون شکل بگیره پست مدرن محسوب میشه.
ماکسیمالیسم هم، یک جنبش پست‌مدرن هستش.
دیزاین ماکسیمال
حالا بریم سراغ استایل ماکسیمال.
توی این استایل خبری از سادگی و پترن‌های ساده نیست. محدود به انتخاب یکسری طیف رنگی نیستیم بلکه آزادیم از هر رنگ و طرحی استفاده کنیم.
تو این استایل میتونیم از آیتم‌های قدیمی هم استفاده کنیم، دقیقا مثل استایل وینتیج.
استایل ماکسیمال maximal style
حالا کلاً توی این سبک ما باید گلچین باشیم، این یعنی چی؟ یعنی اینکه استفاده‌ی حداکثری از عناصر بکنیم و اونارو کنار هم قرار بدیم.
مثلاً در مورد دکوراسیون اینطوری میشه که یه سری عنصر و آیتم مثل گلدون، مجسمه، تابلو، شمعدون، ظرف، بشقاب‌های دیواری و … رو کنار هم قرار بدیم و چیدمان کنیم.
حالا توی فشن و استایل ماکسیمال هم، همین اتفاق میفته. ما میایم رنگها و پترن‌ها و جنسیت‌های مختلف رو در کنار هم ترکیب میکنیم بدون هیچ ترسی.
در واقع نمیشه از آیتم‌های به خصوصی نام برد، انتخاب توی این استایل به شدت آزادانه هست. از پارچه‌های طرحدار گرفته تا اکسسوری‌های رنگی و خاص.
لباس پوشیدن به این سبک نیاز به یه کوچولو جسارت داره. در ابتدا برای اینکه ترسمون کمتر باشه میتونیم رنگ‌های کمتری رو وارد استایلمون کنیم. یا اینکه همه‌ی آیتم‌های لباسمون رو پترن‌دار انتخاب نکنیم، به همین راحتی.
استایل ویمسیکال (WHIMSICAL)
ویمسیکال استایلیه که عاشق رنگها و پترن‌هاست و گفته میشه که زاییده‌ی بلندپروازی و خیالبافی هستش.
توی این استایل میشه رنگها و پترن‌ها و بافت‌های مختلف رو باهم دیگه ترکیب کرد. در این مدل از پوشش کمتر رنگ مشکی رو میبینیم و اکثرن از رنگ‌های روشن مثل آبی، صورتی، سبز و … استفاده میشه.
گاهی توی ترکیب‌ها رنگ‌های قهوه‌ای و خاکستری میبینیم.
دامنای بلند مخصوصن حریر و گیپور، پیرهنای دخترونه و بلند، شلوار و بلیزر از آیتم‌های اصلی هستن.
اکثراً کفش‌هایی که استفاده میشه پاشنه‌دار و پاشنه بلند هستن و از اکسسوری‌هایی با رنگ‌های شاد استفاده میشه. در آخر باید به این نکته اشاره کنم که این استایل مثل استایل اگزوتیک زیرمجموعه‌ی سبک ماکسیمال هست.
استایل پانک (PUNK)
پانک از مهمترین شاخه‌های موسیقی راک هستش. این استایل اوایل توسط خود خواننده‌های این سبک دیده شد.
پانک‌ها مخالف مصرف‌گرایی هستن و به همین خاطرم لباس‌هاشون رو بازیافت میکنن. یعنی مثلن وقتی آستین کتشون خراب میشه اون کت رو بی‌مصرف نمیدونن. اون آستین رو جدا میکنن و کت رو به یه جلیقه تبدیل میکنن.
لباسای پانک لزومن گرون قیمت نیستن. اونا طرفدار مد و ترندها نیستن و چون حامی حیوانها هستن از چرم مصنوعی استفاده میکنن.
کلاً پارچه‌های جین و چرم، جین‌های لوله تفنگی آبی و مشکی ، جین های پاره و زاپ‌دار، جلیقه و کت جین تکه دوزی شده از آیتم‌های مورد علاقشون هست.
اکسسوری های پانک
در مورد اکسسوری بخوایم توضیح بدیم، از اکسسوری‌های عجیب و زمخت استفاده میکنن، مثل چوکِرها.
در مورد آرایش مو و صورت هم بخوایم بگیم، طرفدار رنگها و مدل‌های عجیب وغریب هستن.
مثلاً دو طرف موهاشون رو میتراشن تا وسط موهاشون به شکل تاج پرنده در بیاد. رنگ موها هم اکثراً فانتزی هست مثل آبی، قرمز، سبز و… و نکته آخر اینکه تتو و پیرسینگ هم توی این استایل زیاد دیده میشه.
استایل تامبوی (TOMBOY)
استایل تامبوی الهام گرفته شده از پوشش مردان هست.
پوشیدن لباس‌های مردونه توسط زنان نگاهی اعتراض آمیز به جایگاه نامطلوب زن در جوامع غربی بوده که به جوامع دیگه هم گسترش پیدا کرده.
اما دیگه امروزه جنبه‌ی اعتراض نداره و بخاطرعلاقه، به این استایل رو میارن.
کوکوشنل(COCO CHANEL)، طراح مد فرانسوی بود که از لباس‌های مردونه الهام گرفت.
اون قوانین مختص به لباس پوشیدن بانوان، که حتمن باید لباس‌های خاص و لباس‌هایی رو بپوشن که توشون راحت نبودن رو زیر پا گذاشت.
شنل شروع به طراحی و تولید لباس‌هایی کرد که با استقبال هم روبرو شد مانند کت و دامن‌هایش.
کوکو شنل
در واقع تامبوی، یه استایل یونیسکس(UNISEX) هستش؛ و این یعنی چی؟
یونیسکس در معنی لغوی یعنی فراجنسی، یک‌جنسی، و اشاره به محصولاتی داره که قابل استفاده برای هر جنسیتی هست چه بانوان و چه آقایان.
حالا بریم سراغ آیتم‌های اصلی‌ای که توی این استایل دیده میشه:
-کت و شلوارها
-پیراهن‌های مردونه
-شلوارهای فاق‌بلند
-تیشرت‌ها و هودی‌های اورسایز
استایل تامبوی (استایل پسرونه)
در مورد آرایش هم باید بگم که، آرایش صورت ساده هست.
مدل موها اغلب کوتاه هست اما این به این معنی نیست که با موی بلند نمیشه این استایل رو داشت.
استایل کابوی (COWBOY)
استایل کابوی یا وسترن(WESTERN) از استایل‌های قدیمی و مورد توجه غرب هست.
منشا اصلی زندگی به سبک کابوی به اسپانیا برمیگرده.
اما در آمریکا اینقدر محبوبیت پیدا میکنه که باعث میشه مردم فکر بکنن این فرهنگ متعلق به آمریکا هست.
کابوی یه استایل محلی بود، اما لباس پوشیدن یکسری از هنرمندان به این سبک و سیاق باعث شد که به استایلی محبوب تبدیل بشه.
برای مردان پیراهن‌های دکمه‌دار یکی از ضرورت‌ها هست.
از پراستفاده‌‌ترین کت‌ها توی این استایل، کت‌های جیر ریش‌ریش هست.
شلوارهای اونا هم در ابتدا از جنس پشم بود اما وقتی که پارچه‌ی جین به وجود اومد از شلوارای جین استفاده کردن که قیمت ارزون‌تری هم داشت.
آیتم‌های زنونه به این صورت هست که در ابتدا شکل خانومانه‌تری داشت.
اما بعد از جنگ‌جهانی‌دوم دیگه تفاوت کمی بین اونها و آیتم‌های مردونه بود.
و اما اکسسوری؛ اکسسوری نقش خیلی پررنگی رو بازی میکنه.
مثلا کلاه از اکسسوری‌های دلخواه نیست بلکه از اکسسوری‌های واجب هست.
از اکسسوری‌های دیگه هم باید به بوت‌ها، کمربندهای چرمی و دستمال‌های گردن اشاره کرد.
استایل اسپرت یا ورزشی (SPORTY)
لباس‌های ورزشی شامل لباس‌هایی میشه که برای ورزش و تمرین‌های فیزیکی هست که باید مستحکم و راحت باشن.
لباس‌های ورزشی شامل شورت‌ها، شلوارها و تیشرت‌ها؛ و به صورت تخصصی تر شامل لباس‌هایی برای شنا، غواصی، موج سواری، اسکی، ژیمناستیک و…میشه.
کفش‌های ورزشی هم مثل اسکیت‌ها، کفش‌های فوتبال، کفش‌های مربیان ورزشی و…. میشه.
علاوه بر همه‌ی این‌ها، تاپ‌های کوتاه، نیم تنه‌ها، شورت‌ها و سوتین‌ها جز لباس‌های اسپرت ورزشی محسوب میشن.
حالا این لباسا چون به طور تخصصی برای ورزش هستند باید از پارچه‌های مرغوب تهیه بشن، پارچه‌هایی که حرکت ورزشکار در اون راحت باشه و همچنین دارای قابل کشسانی و ارتجاعی باشه.
استایل اسپرت
حالا بعد از این توضیح‌ها به اینجا میرسیم که، لباس اسپرت در امریکا تعریف جداگانه‌ای از لباس‌های دیگه داشت اما تو سال ۱۹۳۰ راه خودش رو به دنیای فشن و لباس‌های روزانه باز کرد. که بعد از این جریان دیگه نیازی نبود که لباس‌های اسپرت به طور تخصصی برای ورزشکارها تهیه بشن بلکه یک لاین تولید لباس‌های اسپرت، برای عوام بود.
توی اروپا لباس‌های اسپرت از طریق خانه‌های اوت کوتوق(HAUTE COUTURE) قابل دسترس بود، اما خیلی زود امریکا، بخاطر استقبال زیاد مردم از این لباس‌ها، تولید لباس‌های اسپرت رو به رِدی تووِر(READY TO WEAR) دراورد. تعریف‌های زیادی برای واژه‌ی اسپرت وجود داره که بعضی از اونها، اسپرت رو صرفاً محدود به لباس‌های تخصصی ورزشی میکنن و یکسری دیگه این واژه رو به استایل غیررسمی و کژوال مربوط کردن.
استایل آوانگارد (AVANGARD)
آوانگارد یه جنبش و اصطلاح هنری به معنی پیشرو هستش که به افراد یا آثار نسبت داده میشه. برای مثال وقتی گفته میشه که فلان اثر هنری، آوانگارد هست، یعنی اون اثر ویژگی‌های مرسوم دوره و زمونه‌ی خودشو نداره، بلکه انگار یه پیشگویی از آینده هست، و این آثار، اغلب قوانین و هنجارهای مورد تایید جامعه رو به چالش میکشن.
حالا این استایل از هیچ قانون خاصی پیروی نمیکنه، که مثلا از چه جنس پارچه‌ای، از چه طرح و پترنی، از چه رنگی و…. استفاده کنیم، در واقع آوانگارد، یه استایل ساختارشکن هست. و خب قطعا در بیشتر موارد این لباس‌ها برای استفاده‌ی روزمره نیستن و جنبه‌ی نمایشی دارن. مثلن لباس‌هایی که برای لیدی گاگا(LADYGAGA) برای مراسم‌های مختلف طراحی میشود از این دست لباس‌ها هستند.
شناختن انواع استایل‌ها به شما کمک میکنه که تا استایل شخصی خودتون رو پیدا کنید؛ اینکه کدوم یکی از اون ها رو بیشتر دوست دارید، یا اینکه کدومش برای شما مناسب تره. و حتی میتونید چندتا استایل رو باهم دیگه ترکیب کنید.
